Prywatny majątek na usługach firmowych Jeżeli przedsiębiorca wprowadza do firmy składnik prywatnego majątku, który kupił kilka lat wcześniej, wówczas jego rzeczywista wartość rynkowa w momencie przekazania do firmy jest znacznie niższa niż w chwili zakupu. Jednak w obowiązującym obecnie stanie prawnym dla wyceny takiego składnika na potrzeby podatku dochodowego, czyli dla określenia jego wartości początkowej, nie ma to znaczenia. Istotne jest wyłącznie posiadanie lub też nie dowodu jego zakupu. W efekcie przykładowo samochód osobowy, który nabyty został 5 lat wcześniej i wykorzystywany był wyłącznie do celów prywatnych, pomimo tego, że na dzień przyjęcia go do używania w działalności gospodarczej, ma dużo niższą wartość, amortyzowany jest jak nowy środek trwały. W celu ukrócenia takich praktyk w projekcie zapisana została zmiana art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o pdof. Od 1 stycznia 2022 r. wartość początkowa składnika majątku, który przed wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych został nabyty do majątku prywatnego osoby fizycznej i wykorzystywany do celów prywatnych, będzie w dalszym ciągu zasadniczo ustalana według ceny jego zakupu. Jeżeli jednak jego wartość rynkowa będzie od tej ceny niższa - wówczas to wartość rynkowa będzie wyznaczała jego wartość początkową. W efekcie taki składnik majątku będzie amortyzowany od jego realnej wartości, co oznacza, że zostanie uwzględnione jego faktyczne zużycie sprzed wprowadzenia do majątku firmowego. Nieruchomości mieszkalne bez amortyzacji Rewolucyjną zmianą w amortyzacji środków trwałych będzie wyłączenie od 1 stycznia 2022 r. z kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od budynków i lokali mieszkalnych. Z obowiązujących obecnie uregulowań ustawy o pdof wynika, że odpisy amortyzacyjne od środków trwałych zaliczanych do tej kategorii składników majątkowych podlegają rozliczeniu w firmowych kosztach podatkowych. Jednocześnie jednak ich odpłatne zbycie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jak również po ich wycofaniu z firmy, nie podlega opodatkowaniu w ramach działalności gospodarczej. Zbycie budynku lub lokalu mieszkalnego po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym został on nabyty, nie powoduje powstania przychodu w pdof, co w konsekwencji skutkuje brakiem obowiązku zapłaty podatku z tego tytułu. Jednocześnie odpłatne zbycie nieruchomości mieszkalnej przed upływem tego okresu, pozwala na skorzystanie z tzw. ulgi mieszkaniowej. Projekt zakłada, że niezależnie od profilu działalności gospodarczej, w jakiej są wykorzystywane, nieruchomości o charakterze mieszkalnym nie tylko nie będą podlegały amortyzacji, ale również nie będą ujmowane w ewidencji środków trwałych.

Ryczałt ewidencjonowany z nowymi stawkami W projekcie zapisane zostało obniżenie niektórych stawek ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Ma to na celu uatrakcyjnienie tej formy opodatkowania. W 2022 r. obniżeniu mają ulec przede wszystkim stawki ryczałtu dla osób wykonujących zawody medyczne, tj. lekarzy, lekarzy dentystów, lekarzy weterynarii, techników dentystycznych, felczerów, położne, pielęgniarki, psychologów, fizjoterapeutów, oraz zawody techniczne, tj. architektów, inżynierów budownictwa, rzeczoznawców budowlanych. Przychody osiągane ze świadczenia usług w zakresie opieki zdrowotnej (PKWiU dział 86) maja zostać opodatkowane jedną, 14% stawką ryczałtu. Stawka ta będzie obowiązywała niezależnie od tego, czy usługi te świadczone będą osobiście, czy też z pomocą osób zatrudnionych. 14% stawką mają również zostać opodatkowane przychody ze świadczenia usług architektonicznych i inżynierskich; usług badań i analiz technicznych (PKWiU dział 71), oraz w zakresie specjalistycznego projektowania (PKWiU 74.1). Obecnie przychody te podlegają opodatkowaniu według dwóch stawek ryczałtu: 17% - jeżeli osiągane są w ramach wolnych zawodów, czyli osobiście, bez zatrudniania innych osób lub 15% - gdy nie są uzyskiwane w ramach wolnych zawodów, czyli z pomocą osób zatrudnionych. Z nowym rokiem planowane jest również wprowadzenie nowej stawki ryczałtu w wysokości 12%. Będzie ona przeznaczona dla opodatkowania niektórych przychodów związanych ze świadczeniem usług w obszarze IT, które obecnie opodatkowane są według stawki 15%. Doprecyzowane zostaną również przepisy dotyczące przychodów z najmu w zakresie limitu 100.000 zł przychodów warunkującego przejście w opodatkowaniu tych przychodów z 8,5% stawki podatku na 12,5% stawkę. Dodany w art. 12 omawianej ustawy ust. 13a ma wskazywać wprost, że limit ten dotyczy odrębnie przychodów z tzw. najmu prywatnego i odrębnie przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Wygaszanie karty podatkowej Projekt nowelizacji przewiduje, że od 1 stycznia 2022 r. stosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej będzie dotyczyło wyłącznie podatników, którzy korzystali z tej formy opodatkowania na dzień 31 grudnia 2021 r. i będą kontynuować stosowanie tej formy opodatkowania. To oznacza, że od 1 stycznia 2022 r. nikt nowy nie będzie mógł złożyć wniosku o zastosowanie opodatkowania w tej formie. Ulgi dla obrotu bezgotówkowego W projekcie ustawy znalazła się ulga dla podatników, którzy ponieśli wydatki na nabycie terminala płatniczego oraz wydatki związane z obsługą transakcji płatniczych przy użyciu terminala płatniczego. Jest ona przeznaczona dla podatników korzystających z opodatkowania według skali podatkowej oraz podatkiem liniowym i ma polegać na odliczeniu tych wydatków od podstawy obliczenia podatku. Na potrzeby ulgi terminal został zdefiniowany jako każde urządzenie umożliwiające dokonywanie płatności bezgotówkowych z wykorzystaniem karty płatniczej lub innych instrumentów płatniczych. Ulga ta będzie limitowana. Przede wszystkim wysokość odliczenia nie będzie mogła w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z działalności gospodarczej. Oprócz tego w roku podatkowym podatnik zasadniczo będzie mógł odliczyć od podstawy obliczenia podatku maksymalnie 1.000 zł. Natomiast podatnicy, którzy są zwolnieni z obowiązku rejestrowania przychodów przy użyciu kas rejestrujących będą mogli odliczyć w roku podatkowym maksymalnie kwotę 2.500 zł. Prawo do ulgi będzie przysługiwało wyłącznie w odniesieniu do wydatków poniesionych w roku podatkowym, w którym podatnik rozpoczął przyjmowanie płatności za pośrednictwem terminala i w roku bezpośrednio po nim następującym. Kwota odliczenia nieznajdująca pokrycia w rocznym dochodzie podatnika ma podlegać odliczeniu w zeznaniach za kolejno następujące po sobie trzy lata podatkowe następujące bezpośrednio po roku, w którym poniesiono wydatek.